Dag 27

Dag 27
Zaterdag 27 juni 2015
Wekker om 7 uur. Half 8 in de refter van de cisterciënzers voor het ontbijt. Leuke ervaring om met de nonnetjes te eten. Nu pakken en om 9 uur voor de kathedraal voor vertrek. In de kamer naast mij zit een Australisch meisje. Zij heeft haar enkel verzwikt en moet twee dagen rusten. Dat kan niet in een auberge want daar moet je om 8 uur uit zijn. Ze ging morgen weer verder.
Ik wacht voor de kathedraal op Marian. Daar staat een Spaans stel, op weg naar SdC. Zij was gevallen en had een wond op haar been. Ik ben ook gevallen met een wond op de arm. Zij fietsten over het wandelpad, met haar moeilijkheden voor fietsers. Te steil, te veel kiezel en steenslag. Doe ik niet meer.
Koffie in Belorado. We ontmoeten daar een Noorse en een Argentijn. Die maakten de tocht naar SdC en gingen daarna naar Porto waar ze gingen studeren.
Tijdens de koffie sprak een Nederlandse vrouw me aan. Ze woonde en werkte al 20 jaar in Spanje. Ze wilde nooit terug. Ze gaf ons een dringende waarschuwingen. “Rijdt niet over de N 120. Te gevaarlijk, levensgevaarlijk”. We doen het wel en dat stelde niks voor. Ik had dat ook al gelezen in het boekje van Sweerman. Wat doen mensen toch moeilijk.
In Ceraton de Juarros nemen we een lunch. Het is een doodstil dorp. Plotseling komt er een bruiloftsstoet aanzetten. Ze komen erbij. Wat een toestand. Spanjaarden praten in zulke situaties heel hard, ze schreeuwen bijna. Wij deden gewoon mee. “Wat heeft die bruid een afschuwelijke jurk aan”, schreeuwde ik naar Marian. Zo ging dat door. We lagen in een deuk. We zijn toen maar snel vertrokken. Ze zwaaiden ons uit.
Toen kwam er een enorme tocht door de velden, over heuvels en in de brandende zo'n. Heftig. Een schitterend intermezzo was een hert dat door het goudgele graan zweefde.
Toen begon de gps van Marian raar te doen. Verkeerde richting, naar zandwegen, weer terug etc. Ze baalt als een stekker en is blij dat we met zijn tweeën zijn.
Tegen half 6 komen aan, na 90 km, op de camping in Cartuja de Miraflores, net voor Burgos. De receptioniste van de camping is stug. Ik krijg een bed in een auberge (20 bedden) op de camping waar 3 gasten zijn en 3 stopcontacten. Na overleg met de drie krijg ik er 1 voor de nacht. De receptioniste wil graag wat meer weten over mijn CPAP. ( het apneuapparaat). Ik haal hem op, vertel er over (zij heeft ook apneu) en we belanden in een gesprek over van alles en nog wat. ( haar werk, kinderen, scheiding, apneu) En andere mensen maar wachten. Het was een vriendelijk gesprek maar zo gauw iemand iets zei, snoerde ze hen op een onvriendelijke manier de mond. Ik kon met moeite het gesprek eindigen.
Terug naar mijn auberge. Daar komt een oude man aangelopen met enorme platen onder de arm. Tekeningen bleek later. Hij heet Joan Bueno, komt uit Barcelona en was op weg lopend naar SdC. Hij maakte onderweg tekeningen voor een expositie in Barcelona. Die tekeningen gebruikte hij voor een boekwerk over zijn camino. Hij had zo al menig boek gemaakt. Hij sprak heel goed Engels (had jaren in Londen gewoond) en was vegetariër (dronk alleen een groenten en fruitdrankje). Je kon zijn tekeningen kopen (€3000,-) maar daar maakte hij ze niet voor. Hij maakte ze voor zich zelf. Hij wilde creëeren en winnen van het subject wat hij tekende. Hij had gisteren in Burgos getekend, vandaag ook weer en morgen ook. Dan wandelde weer verder. Ik ga morgen in Burgos rondkijken en probeer hem te vinden. Hij wil dan niet graag door mij gestoord worden. Hij raakt dan in de war. Ik ben dan, even als de kathedraal, de muren en de mensen, een subject. We hebben meer dan een uur gepraat en me heel wat stof tot nadenken bezorgd. De druk, de verplichtingen (de duty’s), de vragen, de antwoorden. “Jij hebt geen antwoorden nodig. Jij hebt geen vragen”. “Zorg dat je je vrij voelt. Presteer voor jezelf. Jij zit vol asctie en mogelijkheden. Doe er wat mee. Geniet. Jij bent vrij. Feel That’s way”. Ik besluit ter plekke dat ik doorga naar Finistere. Tot SdC met Marian daarna alleen. Het wordt een denktocht.
Joan is te moe om nog te gaan douchen en gaat slapen en ik ga in het restaurant eten. Lekker maar lichtelijk in de war. Ik heb de wijn wijn van het diner meegenomen en ga nog qtocht van morgen. Als ik in de slaapzaal kom is alles rustig en ik kom in het donker moeizaam naar en in mijn bed.
Quote: “Poe, wat een dag”.